|
ორშაბათის ღამეში თეთრი მთვარე თუთა! დედა, გარეთ გამიშვი, სული შემეხუთა.
შევუერთდე მთვარეს... ვარსკვლავების თარეში იკლებს არე-მარეს.
მთვარე მიხმობს ბედად და ცხოვრების კარნავალს ვერ ავყვები, დედა!
ამირჩია მთვარემ და რჩეულთა მშობლების ხვედრი მიითვალე.
თეთრი მთვარე თუთა... დედა, რა ხმა გამეცი, მთვარესავით სუფთა.
ხშირად გამიხსენე! გახსოვს, როგორ ვხატავდი მთვარის ეტლის ცხენებს?
დე, თვალს მივეფარე. აღარ დავბრუნდები შინ, წამიყვანა მთვარემ. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • დალილა ბედიანიძის პოეზია |
