ზღვაო, ჩურჩულით მითხარი, რომ შენც მელოდი ძალიან, ღრუბელს რქას აჰკრავს მზის ხარი და წვიმა - პატარძალია.
და მომეხვიე ტალღებით. სხივი მჭირს კლდეზე ნალესი, მზე დადის წითელ წაღებით.
ათას უფლისწულს ეყოფა. გეხვევი მტრების ჯინაზე ჩემს უღალატო მეგობარს.
და თავს გაწონებ ოცნებით და ტალღებს, ჩემზე დაგეშილს მეც ვეგებები კოცნებით.
შენი მზე ნატვრისთვალია. ყოველთვის მემახსოვრები - ზღვაო, მიყვარხარ ძალიან. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • დალილა ბედიანიძის პოეზია |