არსთა გამრიგემ არ გაიმეტოს

ვინც სამყაროთა თვალის ჩინია,

ადამიანო, შენდა იმედად

ღაღადებს სიტყვა, "ნუ გეშინია!"

ზეცამ ძუძუდან არ მოგიკვეთა,

ყოველი არსი შენთვის ხმიანობს,

ვაგლახად სასო არ წარიკვეთო,

ვინძლო სული არ დაიზიანო.

ფათერაკს მკერდით გადაუდექი,

მოძმეთ იმედი არ წარუხოცო,

ადამიანო, იყავ უდრეკი,

იყავ უშიში, ვითა უხორცო.

სტიქიონების ველურ თარეშში

სულის სიმტკიცე გმართებს მალული,

რადგან ვაჟკაცურ გზნების გარეშე,

არ არის ქვეყნად არც სიყვარული.

როცა წინასწარ თქმული ახდება,

როცა სამყარო ფაფარს აიშლის,

განსაცდელს მშვიდად თუ არ დახვდები,

როგორ იწოდო პირმშო ქარიშხლის.

ნაჭუჭის კაცად ნუ გადიქცევი,

თორემ დინება წაგლეკს, გაგრიყავს,

სტიქიის რისხვას თუ გაექცევი,

რარას დააკლებ ცხოვრების გრიგალს.

უტეხი რწმენით შენ არ წაწყდები,

დააცხრობ ღელვას, დათრგუნავ ქარებს,

სად თანაგრძნობა ვერას გახდება

იქ თავგანწირვა გაგიღებს კარებს.