არც სიზმარია... სიზმარსაც არ ჰგავს -

წყალი ხელებში მიშრება მწყურვალს

და მესმის, ვხედავ, ვხვდები, რომ ვკარგავ,

რასაც სიბრმავით მიაგნო სულმა.

და შეხიზნული ფიქრსა და წყვდიადს,

ფიქრის, წყვდიადის გულივით ფეთქავს

სიტყვა - რომელსაც უფალი ჰქვია,

რომელიც დღემდე ვერავინ ვერ თქვა.