თვალები ნისლით რად მებურება, 

რისთვის დამჩემდა ცაში ყურება,

იქნებ გამოჩნდნენ... ოქროსფერ გუნდად

გადაიარონ მოლაღურებმა.

მინდა უბრალო გალობა მათი

მზეზე გაბრწყინდეს თაფლის წვეთებად;

წამსვე გაქრება ზაფხულის ხვატი,

დაღალულს მუხლი მომეკვეთება.

შენ გაგიხსენებ ისევ და ისევ,

მომელანდები შემკრთალი სახით,

სადა ხარ ახლა... მოწყენით ვისმენ

დავიწყებული მინდვრების ძახილს.