აღარ ყოფილა ის გზა ულევი - თვალს და ხელს შუა როცა დრო გავა... ნაირნაირი გაზაფხულები გამომელია დაუზოგავად!
ბუზღუნა ავდარს, და გავცდი მირაჟს: - "რა მომერევა!" ახლა პურივით ვიზოგავ ზამთარს, სანამ ზამთარიც გამომელევა! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ვასილ ბესელიას პოეზია |