ვინ იცის, იქნებ ასეც მიჯობდა უმწეოდ დაღლილს და სულგაკმენდილს, ოდნავშეღებულ კარის ღრიჭოდან მოსჩანდა ჩემი სულის ფრაგმენტი...
როცა ერთხელაც ზეცაში წავა სული ტანიდან, მე სული მქონდა სამყაროსხელა, შენ ვერ ხედავდი ჭუჭრუტანიდან... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ვასილ ბესელიას პოეზია |