გაზაფხულამდე ალბათ დიდხანს მომიწევს მოცდა,

ცივმა ზამთარმა სევდა მომცა, ლხინი წამგვარა…

„აღარ მიყვარხარ!” - ღმერთო ჩემო ეს რა წამომცდა,

ხომ შეიძლება შენც იფიქრო ჩემზე ამგვარად.

გათენებამდე მთვარეა და მთელი ღამეა,

მღერის ქარი და პაემანზე ტყისაკენ მიჰქრის…

„ისევ მახსოვხარ!” - ღმერთო ჩემო, რა სიამეა,

ხომ შეიძლება შენც გაივლო ამგვარი ფიქრი.

ვერ შეველევი ოცნებებს და ვარდისფერ ფიქრებს.

თუმცა ტკივილმა უნუგეშოდ მტანჯა და მთენთა…

„მე გელოდები!” - ღმერთო ჩემო, ვინ იცის იქნებ

მელოდებოდე, - ავდგები და წამოვალ შენთან.