ქარმა ფოთლები ხეებს დაწყვიტა,

ღრუბლებმა შავი თმები გაშალეს

და უცებ ისე ძლიერ გაწვიმდა,

ვერ მოიხურეს მთებმა თავშალი.

აცივდა, შორ გზებს გაჰყვა მერცხალი,

თბილ ქვეყნებისკენ ზეცა გაკვესა,

მაგრამ ბეღურა, ვით უმეცარი,

შიშველი დარჩა ზამთრის სარკესთან.

დარჩა და ყინვამ დასწვა მზესავით

და როცა თოვლიც გადაეხურა,

სხვაგან გაზაფხულს შეხვდა მერცხალი

აქ კი ყინვაში მოკვდა ბეღურა...

და მიკვირს, როცა თეთრ სუდარაში,

ვეება მთებიც ჩანს ფერმიხდილი,

რატომ სწადია ამ პატარა ჩიტს

თბილ ქვეყნის ნაცვლად ჩვენთან სიკვდილი!

პოეზიის გვერდი   • • •     • • •   ოთარ მამფორიას პოეზია