მტკვარი ამღვრეული ფიქრს რომ მიახვია

და წამს გაინაბა, იგი - ლიახვია…

მას ვერ მოასვენებს კლდეთა არტახები,

მათზე დანგრეული ციხის ჩარდახები.

მისი ადიდება შიგნით, გარეთაცა

ახლო ნაპირიდან სანთლებს წარეტაცა.

გახსოვს? რა დრო იყო ის დრო…ო, მანანა, -

მე რომ აღტაცება იგი დამანანა.

ისევ შეხვედრაზე - ჩვენი ფიქრს უნდება -

ის დრო დაბრუნდება, თუ არ დაბრუნდება?