ის სიყვარული სად დაიკარგა, ცხარე ცრემლები მცვივა, ზეცამ მზით კალთა ამოიქარგა, მე კი უშენოდ მცივა.
სიზმარში შენ ერთს გნატრობს, გვეძახის ჩვენი ჩიტი ჩიორა, როგორ წავიდე მარტო.
ვეღარ გაუძლებს ამდენს, ვაიმე, ჩემო, გაზაფხულია, მე ვინ მომიტანს ვარდებს! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ლილი ნუცუბიძის პოეზია |