ერთ ვარსკვლავზე გავჩენილვართ, შენზე ფიქრი არ მეშვება, აბა, რატომ დავრჩენილვართ აქეთ მე და იქით შენა!
შენს ღიმილში ვხედავ შვებას, ჰოდა, სანამ უნდა ვიყოთ აქეთ მე და იქით შენა!
ჩემი დარდი, ჩემი ლხენა... და რადა ვართ, აბა, მითხარ, აქეთ მე და იქეთ შენა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ლილი ნუცუბიძის პოეზია |