როცა ხალხმრავალ დარბაზებში იფეთქებს ტაში

და ემსგავსება ხელების ტყე გრიგალში ნარხევს,

ჩემი ხელები მე მიწყვია კალთაში მაშინ,

ვით ორი ტოტი, ამ ხმაურს რომ სიჩუმით არღვევს.

მე - ტაშს არ ვუკრავ! მაგრამ ნუვინ იფიქრებს წამით,

აღფრთოვანება, მოწონება ჩემში ფრთას არ შლის,

თავმდამბლობისთვის მხოლოდ პატივს მივაგებ ამით

მას, ვისაც უნდა აწითლებდეს გრიალი ტაშის.

პოპულარობის დაავადდა ბევრი დღეს სენით,

რაც თავისუფალ მოქმედებას კაცისას ზღუდავს;

ტაში კი უფრო წასულ კაცის ხსენებას შვენის,

ვისაც სიცოცხლეც და სიკვდილიც ქვეყნისთვის სურდა.

შექების გარდა, ტაში ხშირად პროტესტსაც ნიშნავს,

ხან დაცინვასაც გამოხატავს, უფრო კი - ლაქუცს, -

ამ დროს მე სხვაგვარ სტრიქონს ვფერავ - წვეტიან ისარს,

რომ მართალ სიტყვას ვათქმევინო, ამ ტაშით რაც ქუხს.