მთას მუდამ გულზე აწვიმს და ათოვს და მთა ყოველთვის რჩება წმინდანად, იისფერ ცრემლში გათავდა მარტი, - ცამ ვარსკვლავები გამოიტანა.
თავის გზით მიჰქრის, დღე პირჯვარს იწერს და ილოცება... ცის სიშორეში გაფრინდა ფიქრი და გაიტაცა შენზე ოცნება. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თენგიზ სვანიძის პოეზია |