ჩემი ოცნების ცა მოიქუფრა, -

აქეთ დარჩენის არ მაქვს უფლება

და აგტკივდები, როს წავალ უფრო

და ეს ტკივილი ბევრს შეშურდება.

შეშლილი სული სარკმელს აწყდება, 

ნეტავ, რად ელტვის ღამეს მთვარიანს?! 

კედელს ეხლება ხეთა ლანდები,

ამ კედელს იქით მძაფრი ქარია.

დღეები შენი სულ მუდამ მცდიდა, -

მწვავდნენ, მდევნიდნენ შენი თვალები... 

მე ცისფერ ყვავილს მოგიტან ციდან 

და ისევ ცაში გავიპარები.