ყველას დაკვრას ყურს არ ვუგდებ,

სალამურში ვინც რა ბეროს!

ყველამ თავის საქმე იცის,

თუგინდ ჭრას და თუგინდ კეროს.

მე არავის ხელს არ ვუშლი,

მეც არავინ დამემტეროს;

სწორე თქმისთვის კი მზადა ვარ,

სხვასაცა ვთხოვ, არ მეფეროს!

ყველას თითო რამე უყვარს,

მე კი ჩემსას შემაბეროს!

"სხვისი ჩემზედ ლამაზია", -

ეს ვერავინ დამაჯეროს.

რაც ვიყავი სწორედ ის ვარ,

იეთიმ-გურჯმა სწორედ სწეროს.

სიყვარულის ჩონგურს დაჰკრას,

თანაც ჩაგრულებს უმღეროს!

მე სახალხო მგოსანი ვარ,

თბილის-ქალაქს, საქართველოს!