სიზმარია ცხოვრება - ხვალ არ გემახსოვრება. "მიყვარს, ჩემი ქალია" - ამბობს, სანამ მთვრალია.
უკვე შვილიც იზრდება. მერე ისევ დათვრება, უკვირს: რა ემართება?
სხვა სულ აღარ აწუხებს. ყველაფერს ცოლს აბრალებს, დარბის, ეძებს სხვა ქალებს.
მერე კაცს კლავს აზარტში. სხვის ცრემლებზე არ ღელავს, გადაგივლის, გაგთელავს.
ვერც ლექსებით გართულა. მისთვის ტლუ და ცუდია - ვინც არა ხელმრუდია.
მგელთან არის მშიშარა. კრავებთან კი მგელია - ნამდვილი ქართველია!
მე რომ არ მევასება. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |