ის კი არ არი ბიჭობა,

როს გამაგრებდენ, ჰმაგრობდე;

ბიჭს მაშინ დაგიძახებდი,

თავისთავადა ჰვარგობდე.

არც ის მგონია ბიჭობა,

ვისაც ერევი, ახრჩობდე;

ბიჭს მაშინ დაგიძახებდი,

რომ სხვის დამრჩვალსა სწამლობდე.

მითხარ, ვის უთქვამ ბიჭობად,

დამჩაგვრელებსა სწყალობდე?

აბა, ბიჭობა ის არი,

დაჩაგრულთათვის სწვალობდე.

არცრა ბიჭობა ეგ არი,

მაძღარი ჰმღერდე, ჰგალობდე,

თავი მოგქონდეს სხვებზედა

და ამის გამო გვძარობდე.

მგოსნობას არვის აცლიდე,

მუდამ ჰკვეხდე და სცხარობდე.

ბიჭს მაშინ დაგიძახებდი,

მშიერ-მწყურვალიც ჰგალობდე.