ბაღში ისევ

ტირიფების ლოდინია,

ხანგრძლივი და

უსასრულო ლოდინი...

ხეივნები

მოდიან და მოტირიან,

ქარი მოდის

და ხეივნებს მოსტირის...

მთა კვნესის და

ცაიც გულდაკოდილია,

ჩემო კარგო,

მტკვარიც გულდაკოდილი...

ხეივნები

მოდიან და მოტირიან,

ქარი მოდის

და ხეივნებს მოსტირის...