ახლა ღამეა, თენდება ისევ და ცა ლაჟვარდი ჩემს გულს მოება. ყოველთვის მინდა გაფრენა ცისკენ, ყოველთვის მინდა განმარტოება.
და მწუხარება გაივლის ხმაში. გარეთ ვიყავი, როიალს ვუსმენდი, რა ბედნიერი ვიყავი მაშინ.
ღმერთო! ჩემს თავზე რა ამბავია. ეს ფიქრი ისევ მზეში გადავა, ახლა მე ქუჩას ვეღარ გავიარ.
და ცა ლაჟვარდი ჩემს გულს მოება. ყოველთვის მინდა გაფრენა ცისკენ, ყოველთვის მინდა განმარტოება. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ტერენტი გრანელის პოეზია |