ფშაველო ქალავ, თულუხი

ზურგზე მოიგდე თოკითა...

გამოგედევნა არაგვი

მთიდან მოსული როკვითა...

რო შემოგძახის მუდარით,

ეს მისი ლურჯი ზვირთია:

- დედუკავ, ჩემო დედუკავ,

ბატარას დაიცდიდია,

ჩემ ნაპირს ჩამოჯდებოდე,

დამამშვიდებდე მითია...

ნუ დააგზნებდე უფრორე,

გულში რომ ცეცხლი მინთია...

რისთვის წაიღებ წყაროს წყალს,

ჩემზე ლამაზი რითია?