შენ არ მოდიხარ, დიდება მიცდის,

ვითვლი საათებს, ყვითელ უწყებებს...

ჩემი ლექსები, როგორც მილოცვა,

მათ, ვინც არასდროს არ მივიწყებენ!

გაბზარულ სხივებს - ამართულ ხელებს,

საღამოს, დღეში - თრთოლვას, ძიებას,

ძვირფას სახელებს, უცნობ სახელებს

ჩემი ლექსები, ვით პატიება!

მეგობართ ჩრდილებს, მეგობართ წყებას.

ტრფობას დამალვის, არგამოჩენის,

როგორც სიკვდილშიც არდავიწყება.

არ დაივიწყებს ლექსები ჩემი.