ქარი ნისლების

თეთრ ფთილებს ართავს

და მკრთალი შუქი

ადგას აივნებს,

ვყვებოდი

ათას ტყუილს და მართალს,

ოღონდაც შენზე

მეთქვა რაიმე.

მზე ჩადის მთებში

იალ-კიალით,

ჩუმი ჩურჩული

მესმა წყაროთა...

ან მე რად მკლავდა

შენი ტრფიალი,

ან ნეტავი შენ 

რა გიხაროდა.