ჰეი, შენ, დიდი მომავლის ლანდო, ლაჟვარდებიდან რომ იყურები, ეს ჩემი სენი თუ დაგემართოს, ამაზრზენი და განუკურნელი, -
და მოიხადო, როგორც სახადი, ჰეი, შენ, დიდი მომავლის ლანდო, ერთი თხოვნისთვის ნუ დამძრახავდი:
უმალ განკურნოს ჭლექით სნეული, - მაშინ მომნახე და მომიგონე სამარადისოდ მიწად ქცეული! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ლადო ასათიანის პოეზია |