ოდნავ ზარმაცი მოძრაობით წამოდგა ფეხზე:

აღმართა ხელი, -

ყურადღება ითხოვა უხმოდ.

წუთიც და…

მძლავრი,

ღონიერი,

მსუნთქავი ლექსი -

უძრავ სახეებს განეფინა,

ვითარცა შუქი.

მივჩერებოდი:

ის, - ხანგრძლივი სიცოცხლის ღირსი, -

დროგამოშვებით ირხეოდა,

ვით ქარში მუხა…

წარმოვიდგინე:

მოძრაობის შეწყვეტა მისი,

ცხოვლად ვიხილე:

პირისახე პოეტის, -

უხმო.