|
მე შენში მიყვარს ღმერთი! შენ, რა იპოვე ჩემში?! შენ - წმინდა სანთლის ღვენთი. მე - გაფანტული ხრეში.
შენში ის თავს გრძნობს კარგად. მე კი ვმგზავრობ ტყე-ღრეთი - ღირს განა დროის კარგვად.
ტერფებთან გინთებ სანთლებს... და თუ ასეა - წვეთი, ნამუსი მაინც მმართებს... |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |
