ა ვა შენე პირამიდა დიდზე დიდი პირამიდა. ახლა ვეღარ გამოვდივარ პირამიდის სპირალიდან. რად მინდოდა პირამიდა, დიდზე დიდი პირამიდა, შუა კედელს ვეჯახები, მე კი განაპირა მინდა. მზეო, დედამიწასავით გაანათე პირამიდა, გზა მასწავლე, შენთან მოვალ დიდი შესაწირავითა. ვისაც უნდა იმას ჰქონდეს დიდზე დიდი პირამიდა, - აღარ მინდა უკვდავება, - აღარც პირამიდა მინდა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ვახტანგ ჯავახაძის პოეზია |