არაფრის თავი არ ჰქონდა, უყვარდა მხოლოდ ბანქო და ყველგან, ყოველთვის გაჰქონდა თავი, რომელიც არ ჰქონდა.
როგორც მრისხანე დრაკონთან, ბუზს არასოდეს ისვამდა თავზე, რომელიც არ ჰქონდა.
გამოსულს სადალაქოდან, და მამულს ბევრჯერ შესწირა თავი, რომელიც არ ჰქონდა.
ბოლოს უმღერეს ოდა... ბოლოს საქვეყნოდ მოეჭრა თავი, რომელიც ჰქონდა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ვახტანგ ჯავახაძის პოეზია |