ბულბული მოდის მწუხარებით, ცრემლის დენითა -

 ვეჭვობ, მებაღეს დაუტუქსავს ცეცხლმოდებითა:

 ბულბულო, გადი ამ ბაღიდამ შენის ნებითა,

 თორემ კრაზანა შენ დაგჩაგრავს ყოვლის გზებითა!

 წადი, ბულბულო, შენ მებაღეს შეჰფიცე სჯული,

 კრაზანს ევედრე, მოგიტეოს დანაშაული;

 ნარგისთან კაცი გააგზავნე: სრულ ჰქნან აღთქმული,

 მებაღესთანაც დაგეხმაროს ვარდის ენითა.

 ადექ, ბულბულო, ვარდის სიტყვით მებაღე ნახე -

 თუ წყრომით იყოს, თავი მოიკალ, კარს დაემარხე;

 ეგების ბაღში შეგიყვანოს, ნარგიზი ნახე:

 კოკობი ვარდი არ მიგიღებს თავის ნებითა!

 სიკვდილო, მოდი, მიიბარე ბულბულის სული!

 მებაღემ დასწყლა და დაჰკოდა ბულბულის გული!

 მკვდარი ბესიკი, მოდი, მნახე, ჩამიდგი სული,

 თუ გინდ მიწასაც მიმაბარე მოყვრის ენითა!