სულის ყვავილო, გულისა ვარდო,

შვების წალკოტო მოსანავარდო,

შენგან მომეცა თვალთა ჩენანი,

გავამუსიკე შენთვის ენანი.

ამად გეტრფობი, გებულბულები.

ვარდი ხარ ბუტკთა დამალულები.

ოდეს რა გნახავ აკოკბებულსა,

ბაგით გაგფუჩნი ფერად ქებულსა.

სუნსა ვიყნოსებ სუნნელებულსა.

არომატისა აღმატებულსა.