ახ, ნეტავ, გულით რაც მინდა,

ის მომიყვანა ყანადა!

დღე-ღამეს გავასწორებდი,

მარტო მოვმკიდი თავადა,

არავის შველა მინდოდა,

ვიმუშავებდი ცალადა.

გინდ შავჭრილიყავ ნამგალსა,

გინდ გავმხდარიყავ ავადა.

მოუხდებოდა ჩემ გულ-მკერდს,

ოფლი მდენიყო ღვარადა.

მარტო გავლეწდი კალოსა,

დავაგროვებდი ხვავადა.

ზურგით წისქვილში ვზიდავდი

ხორბალსა დასაფქავადა.

პურს თავად გამოვაცხობდი

ფეხზე მდგომელი მარადა.

დავპატიჟებდი ქვეყანას

მზამზარეულზე ჭამადა,

თავს ბედნიერად ვიგრძნობდი,

არ ვიგლოვებდი კვალადა.