რომ არ ამეღო ხელში წიგნი,

თოხი მჭეროდა. 

რომ არ გამედგა ფეხი ჩვენი კაკლის ჩეროდან. 

რომ მეთოხნა და შემესარა მხოლოდ ვენახი. 

დიდი ქალაქი

რომ არ მენახა! -

მეყოლებოდა ახლა ხარები. 

შემოდგომაზე მთიდან შეშას ჩამოვიტანდი. 

არ ვიქნებოდი აღარც ღარიბი, 

აღარც მდიდარი.

ცოლი ყოველდღე თიხის კეცებს გაახურებდა, 

ცივ სოხანეზე 

გადმოდგამდა ლობიოს ქოთნით. 

მეყვარებოდა როგორც მიყვარს მინდვრად ყურება - 

აიზლაზნება 

მინდვრებიდან 

როდესაც ორთქლი.

პარასკეობით საჩხერეში გავყიდდი სიმინდს, 

მეუღლეს ჩემსას 

ჩითის კაბას ვუყიდდი იმით.

სოფლის სკოლაში ორი ბავშვი - 

ჩემიც ივლიდა; 

ბიჭს ალბათ ვანო ერქმეოდა , 

გოგოს - ივლიტა, - 

რომ არ ამეღო ხელში წიგნი, 

თოხი მჭეროდა. 

რომ არ გამედგა ფეხი ჩვენი კაკლის ჩეროდან.