ზღვა ხვნეშოდა ვაითა და ვიშით

და თოლიებს არც ჰყოფნიდათ შიშად;

ვთამაშობდით კენჭებით და ქვიშით,

თითებშუა იპნეოდა ქვიშა.

მაშინ ჰგავდი სულ პატარა გოგოს,

რომ მაძლევდი სიყვარულის ნიშანს...

და გავიდა ის ზაფხული, როგორც

თითებშუა ჩაპნეული ქვიშა.