თვალმიბნედილი ვდგავარ შენ წინ, სანტა მარია,

მახარებს ტანჯვა ღვთიურ სახეს რომ გილამაზებს,

მე შენზე ლოცვა ვამჯობინე ვერცხლის არმაზებს

და სხვა ოთახი უშენობით ყრუ სამარეა.

მწვანე ქვეყანაც - თუ ვერ გხედავ - უცხო მხარეა,

არც ხალისი აქვთ გაბრწინებულ ფერად დარბაზებს!

მე შენ სურათზე ვითვლი ჩუმად ვარდისფერ ხაზებს.

სანტა მარია, შენს ტუჩებზე სიმწუხარეა.

ქარვისფერ ლოცვებს ვადნობ შენს წინ ამაყი გურჯი,

ჩემ ფერად წარსულს რომ ვკითხულობ სათუთ დალალში,

შენი სახება ჩემ ოთახში არის საუნჯე. 

და უცხო ხატი დაიწვება საფირონ-ლალში.

სანტა მარია! შენს ლოყებზე ცრემლები არი!

მიიღე ჩემგან საალერსოდ ეს მინანქარი.