ეს გაზაფხულიც მოვიდა ისე, როგორც მოსულა დიდი ხნის წინათ, სარკმელთან დგას და ბავშვივით მისმენს, გაკვირვებული ფერადი წვიმა.
რომელიც არვის არ უთქვამს შენთვის და რომ იპოვოს ვინმემ და გითხრას, ჩემსავით მაინც ვერავინ გეტყვის.
რომელსაც წვიმის ხმაურში სძინავს, სარკმელთან დგას და შენსავით მისმენს, გაკვირვებული ფერადი წვიმა.
სახლებში ხარბი თვალივით შერბის... მე კი დღისითაც იმაზე ვფიქრობ, რაზედაც ღამით ფიქრობენ სხვები. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ვახტანგ ჯავახაძის პოეზია |