ისევ მაისის მათრობს თვალები, ისევ სავსე ვარ მზით და ვნებებით, გაჩნდნენ ნათელი თებერვალები, ახლა მცხოვრებნი მოგონებებით.
სიოს სისინი და სამუდამოდ ატყდა იებად, ო, გაუმარჯოს, გრძნობენ ისინი, სიყვარულს, სითბოს და პატიებას. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |