ერთ ზამთარის დილას პატარა

ბავშვმა ნახა, რომ ყინულიც,

მზეზე ბრჭყვიალებს, საწვიმარ,

ღარზედა ჩამოკიდული

და უთხრა დედას სიამით:

"დედილო, გენაცვალეო,

ეგერ ალმასი ჰკიდია

და ამომიღე მალეო."

- "მოიცა, შვილო," - სთქვა დედამ:

"მზე კარგად ამოვიდესო

და მაშინ ნახე, შენს ალმასს

აბა რა მოუვიდესო!..

"მართლაც, გათბა დღე თუ არა,

წვეთა დაიწყო ყინულმა

და ისევ დედას მიმართა

პატარამ გაკვირვებულმა:

-"უიმე, დედა, შეჰხედე,

მოსწვეთავს, წყლად ქცეულიო!"

-"რად გიკვირს, შვილო? დამდნარა,

- თოვლია, გაყინულიო!"

- "მე-კი ალმასი მეგონა,

ისე რომ ბრჭყვიალებდაო,

- სთქვა გულდაწყვეტით პატარამ:

"და მისთვის მახარებდაო,"

დედამ მიუგო: "ჰო, ხშირად

გვატყუებს გარეგნობაო;

მიტომაც არის საჭირო

დაკვირვება და ცნობაო!.."