ჰაერი წმინდა, ცეცხლი წმინდა, - ორი კავშირი

გამოგვიგზავნე, ვით მუდმივი ორი მსახური.

შენ შემოგწირე სანახევროდ სული დაშლილი:

ჰაერი ფიქრად, ცეცხლი ვნებად გარდასახული.

როცა ორივეს შენ გიგზავნი ტრფიალის ელჩად,

ვგრძნობ, ჩემი სულის ნახევარი როგორ მომაკლდა,

სიცოცხლის ოთხი კავშირიდან ორიღა შემრჩა

და გაძარცული დავემსგავსე ნამდვილ მომაკვდავს.

ასე მგონია ბედი შავად გამმრუდებია,

თქვენც, დარჩენილო იმედებო, ჩანხართ ობლებად,

მაგრამ ელჩები შორეთიდან კვლავ ბრუნდებიან,

ჩემი მიჯნურის კარგად ყოფნის მახარობლებად.

ვლაღობ, დაბრუნდნენ, აღასრულეს თავის მიზანი,

მაგრამ, ვაგლახ, რომ ხვალ ორივეს გამოგიგზავნი.

The other two, slight air and purging fire,

Are both with thee, wherever I abide;

The first my thought, the other my desire,

These present-absent with swift motion slide.

For when these quicker elements are gone

In tender embassy of love to thee,

My life, being made of four, with two alone

Sinks down to death, oppressd with melancholy;

Until lifes composition be recured

By those swift messengers returnd from thee,

Who even but now come back again, assured

Of thy fair health, recounting it to me:

This told, I joy; but then no longer glad,

I send them back again and straight grow sad.