ის რომ შენია, ეს მე ახლა ნაკლებად მაღონებს,

თუმც გაგიტყდები, მისი ტრფობა მწვავდა თავიდან,

შენ რომ მისი ხარ, ეს ვარამი მაცლის ძალ-ღონეს,

რადგანაც ვიცი, უშენობას ვერ გადავიტან.

მაგრამ ორივეს გამართლებას მაინც მოვნახავ:

ის შეიყვარე, რადგან იცი, მეც ის მიყვარდა,

მან შეგიყვარა,რადგან ჩემი გრძნობის მონა ხარ,

და მანაც ტრფობა ორგულობით გადამიხადა.

მე თუ დაგკარგე, შენ ხომ ჩემმა სატრფომ მოგძებნა,

ის თუ დავკარგე, ამითი ხომ სატრფო შეგძინე

და, რადგან გახდით ერთმანეთის გულის ოცნება,

მიჯნურობაში უკვე არც ერთს არ შეგეცილეთ.

მაგრამ მე და შენ ხომ ერთი ვართ, არ გავყოფილვართ,

მაშ, მისი სატრფო, მეგობარო, კვლავ მე ვყოფილვარ.

That thou hast her, it is not all my grief,

And yet it may be said I loved her dearly;

That she hath thee, is of my wailing chief,

A loss in love that touches me more nearly.

Loving offenders, thus I will excuse ye:

Thou dost love her, because thou knowst I love her;

And for my sake even so doth she abuse me,

Suffering my friend for my sake to approve her.

If I lose thee, my loss is my loves gain,

And losing her, my friend hath found that loss;

Both find each other, and I lose both twain,

And both for my sake lay on me this cross:

But heres the joy; my friend and I are one;

Sweet flattery! then she loves but me alone.