და თუ ვერ შევძელ, ვერც ხვალ გითხარ,

რაც უნდა მეთქვა გუშინ, გუშინწინ

ისარი ტრფობის, შენი ტრფობის -

გულში, გულში მჭირს.

სათქმელი ზეგის, შემინდე, თუ დაგიგვიანო,

შენ რომ არსებობ, ესეც კმარა ჩემთვის 

მოლხენად,

მზის მიფერფვლამდე უნდა შევძლო, უნდა

ვიარო!

და მერე,

მერე, როცა მოხვალ სულთა მოფენად -

შენს ცისფერ ტაძარს მარადიულ ფერებს 

გავუმღვრევ

და ამ ბებერ ქედს შენს წინ დავხრი

მაშინ საუღლედ.