ვეტრფი შავსა თვალებსა,

ვეტრფი სხივებრ მაკებსა,

სიყვარულით სავსეთა,

ელვა არ მაკმარესა,

დახე, მათთა კამკამთა,

ჰკრიან შავთა წამწამთა, -

ისარი მკრეს მე გულსა,

დღენი გამიმწარესა!

მე არ მიყვარს თვალები,

თუ რომ იყვნენ მწვანენი,

ეშმაკობით სავსენი,

ქაჯთა დასახმარენი,

მე გულს შემიხმუჭვნიან,

ვერას გავიხარენი, -

ნაპერწკალი არ იხრწნის

მათში ბრწყინვალებისა!

ნაცრის ფერი თვალები,

გრილნი, მეტად მკრთალები,

ტყუილად კი არა სთქვეს -

ფიჩხულთდასაგვანები…

რა წამს მათ დავინახავ; -

როგორ არ გებრალები, -

ჟრჟოლას ვიწყებ, მომივა

მე დრო გაცივებისა!

წაბლის ფერსა თვალებსა,

თავს ვინც ათაყვანებსა,

სიმშვიდეს ემონება,

მითვე ინეტარებსა,

მათთან თვის საუკუნეს

ტკბილად გაატარებსა, -

მარადიღა ილოცოს

სახელი ღმრთაებისა!

ვიშ, ვიშ ცისფერო თვალებო

სიყრმისავითა მალნო!

მე ნუ მიმზერთ მრისხანედ,

ანგელოზთა სამალნო,

თქვენი ელვა მსგავსია,

ჩემი გულის წამალნო, -

ვითომც სხივი გფერნოდეს

სამოთხის კარებისა!..