ვერ აიტანე უკმეხი ბედი -

მინანქრებს სადღაც სუსხავდა თრთოლვა,

ეხლაც არ მახსოვს, როგორ წავედი,

ან გულმა როგორ გამოგიგლოვა.

შენ რომ გამშორდი, თხელ ნაფეხურებს

დიდხანს უმზერდნენ ხიდან ჩიტები.

და კვლავ ბარდნიდნენ ჩემ მწუხარებას

თოვლი და მკრთალი პანაშვიდები.