დალალები… დალალები… ჩემს ხელში ვინ მომიქუჩებს? დანანებით, დანანებით, მე შევყურებ მარწყვის ტუჩებს.
კოცნა მწყურის და ამბორი. თუ არ გინდა სიახლოვე, რაღად გინდა ყოფნა შორით.
გაზაფხულის ნაბრწყინვალი, უკვდავების ღვინოდ შევსვა შენი კოცნის ნაპერწკალი!
ეგ სიმდიდრე სად ვიშოვე? გულში სევდა გადაზღვავდა, ვაჰ, სიშორევ! ეჰ, სიშორევ! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • პაოლო იაშვილის პოეზია |