ვარდო სასურო, მაისურო, გრწყავს წვიმა, დარი!

სულით ქებულო, შეგნებულო, სადა გყავს დარი?

ჩემს სხვა ცემული, გულმოკლული, შორს განიგარი!

ტანო ალვაო, მატს ხალვაო, მაქვს სანუკვარი,

სევდა და სენი, მომიხსენი რა საუბარი.

მე სხივცემული, გულმოწყლული, შორს განიგარი!

სასური მზისა, სინაზისა, შემესმა ხმანი,

მე მსურდა თავათ, გავხდი ავათ, უწყალო ყრმანი,

ვარ მისთვის ხელი, მომნახველი ვარ ჟამიანი.

ტრფიალსა გულსა, სულწასულსა, ბედი და თქმანი,

ვერ ვპოვე მახე, ჩემი დღენი არს შესაზარი.

ვარდო სასურო, მაისურო, გრწყავს წვიმა, დარი!

ვიხილე სახე, ვივახვახე მისთვის ხელია,

თმა სათ-გიშერი, მშვენიერი მინა ყელია,

ორნი ობოლნი, ნაზად მწოლნი, ბროლის ველია,

მან მიდო შური, დასაბკური ცრემლი ცხელია.

სევდის ჟამი ვსვი, გულ დავისვი ეკალთა ნარი.

ვარდო სასურო, მაისურო, გრწყავს წვიმა, დარი!

მინახამს წელი ჩემთვის მწველი მარად ჟამსადა,

არა მაქვს ცნობა უშენობა მე ერთ წამსადა,

მთიებს რა იღებ, სულს გავიღებ შენთვის ქრთამსადა.

მელნის ტბა იშრობს, არ შეიშრობს თვალთა ნამსადა,

მახეს აწვები, მაქვს ღაწვები ცრემლით ნაღარი.

ვარდო სასურო, მაისურო, გრწყავს წვიმა, დარი!

ბესარიონ ვსთქვი, ვერ გამოვსთქვი მნათობის ქება,

მედება ალი, გულსა ბრჭალი, არა მაქვს შვება,

ასე უარი, მატყუარი, არ დამრთო ნება.

წამ-წამ მახვილი, გარს სახმილი მისთვის მედება,

მოყვარე, მტერნო, გბრალდეთ ერნო, მაქვს საჩივარი!

ვარდო სასურო, მაისურო, გრწყავს წვიმა, დარი!