სამყაროს ბედი ვარსკვლავებით ვერ შევიცანი,

და მაინც ვფიქრობ, მეც ვარ ერთი ვარსკვლავთმრიცხველი,

თუმცა ვერ ვიტყვი, მზე გველის თუ კუბოს ფიცარი,

ჭირი გაჩნდება თუ დადგება გვალვა ფიცხელი.

ხვალის ამინდის გამიმცნობიც ვეღარ გავხდები,

არ ვიცი, რისი დღე დადგება, წვიმის თუ სეტყვის,

არ ვიცი, როდის დაემხობა მეფეთ ტახტები,

ვიცი, რომ ზეცა მომავალზე ვერაფერს მეტყვის.

მაგრამ მაგ თვალთა ვარსკვლავების კითხვა მინდება,

ვისწავლე კიდეც შიგ ფარული აზრის გარჩევა,

არ დაშორდება სილამაზე ჭეშმარიტებას,

სიკვდილის შემდეგ, თუ სანაცვლოდ მოდგმა დაგრჩება.


თორემ იცოდე, შენი გრძელი დღე დამოკლდება,

ჭეშმარიტებაც სილამაზის გვერდით მოკვდება.

Not from the stars do I my judgment pluck;

And yet methinks I have astronomy,

But not to tell of good or evil luck,

Of plagues, of dearths, or seasons quality;

Nor can I fortune to brief minutes tell,

Pointing to each his thunder, rain and wind,

Or say with princes if it shall go well,

By oft predict that I in heaven find:

But from thine eyes my knowledge I derive,

And, constant stars, in them I read such art

As truth and beauty shall together thrive,

If from thyself to store thou wouldst convert;


Or else of thee this I prognosticate:

Thy end is truths and beautys doom and date.