წუხელის შენი სიზმარი ვნახე,

ხშირი ბაღები, ბოდვა მგოსნების,

გადაბურული პალმებით ღამე

და ოდნავ სველი კვიპაროსები.

რომ დაგეძებდი, ფოთლები მიხვდნენ,

მითხრეს: ვარდებმა კოცნით დაღალეს

ძლივს ჩაიძინა... მტრედებიც დასხდნენ

და ნისკარტები ფრთებში დამალეს.

გულხელდაკრეფილ ძეგლებს ეღვიძათ...

წარწერებს შლიდა შადრევნის ცვარი.

ხეებს სიბნელე ძლივსღა ეჭირათ.

ჰქუხდა ჩანჩქერი - ბაღების ზარი.

გათენდა უცბად... ამწვანდა არე,

აგრილდა, ყველგან გაჩნდნენ ჩრდილები,

მე ვნახე: შენი სიზმრების ღამე

და, რომ გივლია, ის ადგილები.