|
თუ ჩემი სული შენს ფიქრთ ზღვაში არა მარხია... მაშ სევდის სიომ რად გაკოცა, რად შეგარხია?
სულზედ უტკბესო! მტლედ დავედვი შენს რჩევა-სურვილს! ნისლის ცრემლებით აგაყვავებ, მოგიკლავ წყურვილს! ტრფობის კოცონზე ტრფობით დავწვავ ტრფობის ნაპერწკალს.
მაშ იადონმა ჩირგვში რისთვის დაიკისკისა?...
მზის ოქროს თმისგან სიმს დაგიწნავ დღესავით მართალს, მარადისობა ჩვენს კისკასზე ზეიმს გამართავს , ოცნების გვირგვინს თავს დაგვადგამს ცის უკვდავება.
მაშ მაგ კულულთა სურნელებით რად დავითვერი?
რა არის კაცი ცოცხალ-მკვდარი, მივიწყებული? შენ სიმბოლო ხარ ღმერთთა ქნარზე ქანდაკებული, მე კი მაისის ჩურჩული ვარ, მაისის ბოდვა!
მაშ რაღად მქვიან მე მგოსანი, ბუნების შვილი? |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • იოსებ გრიშაშვილის პოეზია |
