ცაში ტრიალებს ბუქი.

ქარი გიჟივით დაჰქრის,

მოდის თოვლი და წვიმა,

ორი ტყუპი ძმა ზამთრის.

უდაბნოსა ჰგავს სტეპი,

ქარს აჰყოლია ზვავი

ბუჩქიც კი არსად არის,

რომ შევაფაროთ თავი.

ფერდებს გვილეწავს სუსხი.

გვინგრევს შიმშილით მუცლებს

ვერ გავექცევით ამ მტრებს,

ვიტანთ, ვყმუით და ვუძლებთ.

არის მესამე მტერიც

თოფის ლულაზე ბოლი,

მოსჩანს თეთრ თოვლზე ჩვენი

სისხლის წითელი ზოლი.

გვცივა, გვშია და ვუძლებთ,

ერთით ვჯობივართ მრავალთ,

ყმად არ ვეკუთვნით არვის

თავისუფალნი დავალთ.