სონეტით მინდა ჩემი გრძნობა შენდამი, ელლი შენს სულს გადავცე... მაგონდება სოფელი შორი; ერთმანეთს შევხვდით; ყვავილებით ხარობდა ველი. იყავი ნაზი, ისე როგორც ტყის ნიამორი.
მე მინდა შენი სიახლოვე, შენი ამბორი, შენთვის ვოცნებობ მე სონეტით მადიდებელი, და შენით, ელლი, ანთებული მზის თანასწორი.
ჩემო ბაღებო, აყვავილდით, იმხიარულეთ! გაზაფხულის დღე, შემხვედრის დღე ხომ დაგვიბრუნდა?..
და ამ ბუნების მე მანამდე ვარ გადამკიდე, სანამ იმედი დამპირდება, რომ გნახავ კიდევ! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • პაოლო იაშვილის პოეზია |