უშენოდ დილით აუშვებენ გემები აფრებს, მზე ოქროს მჯიღად დაადგება მწვერვალს გოლიათს, ჩამოშლილ ძეწნას ნაკადული გაუმხელს სათქმელს, უშენოდ ტალღებს გადასერავს თეთრი თოლია. ცისარტყელებით გადახაზავს ცისკარი ზამთარს, უშენოდ კორდზე ია-იაც ბევრჯერ მოცლილა, ქარი ხევებში უშენოდაც გაიკვლევს გზაკვალს, მე კი უშენოდ ერთი წუთით ნუ მიცოცხლია. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ლილი ნუცუბიძის პოეზია |